سده ١٢ تا ١٥ میلادی
- دوشنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۸، ۰۸:۵۷ ب.ظ
- ۰ نظر
١١٠٥ م: برکیارق (سلطان سلجوقی)
١١١١ م: ابوحامد محمد غزالی (فیلسوف، عارف و فقیه سنی)
١١١٣ م: ابوالمظفر ابیوردی (شاعر و تاریخ‌نویس)
١١١٨ م: محمد (سلطان سلجوقی)
١١٢١ م: مسعود سعد سلمان (شاعر)
١١٢٢ م: طغرایی (پزشک)
١١٢٤ م: حسن صباح (رهبر اسماعیلیان نزاری ایران؛ بنیان‌گذار گروه تروریستی حشاشین؛ بنیان‌گذار حکومت اسماعیلی در ایران)
١١٢٥ م: امیرالشعراء ابوعبدالله محمد بن عبدالملک معزی نیشابوری (شاعر)
١١٢٦ م: احمد غزالی (عارف)
١١٢٨ م: قطب‌الدین محمد (سلطان خوارزمشاهی)
١١٣٠ م: محمود دوم (سلطان سلجوقی)
١١٣١ م: عمر خیام (ریاضی‌دان، اخترشناس، فیلسوف و شاعر) / سنایی غزنوی (شاعر و عارف)
١١٣٥ م: طغرل دوم (سلطان سلجوقی)
١١٣٦ م: زین‌الدین اسماعیل گرگانی (پزشک درباری)
١١٣٨ م: کیا بزرگ امید (فرمانروای اسماعیلی الموت)
١١٤١ م: احمد جام (شیخ احمد بن ابوالحسن جام نامقی ترشیزی) (عارف)
١١٤٤ م: ابوالقاسم محمود بن عمر زمخشری (مفسر، زبان‌شناس، ادیب و خطیب)
١١٤٨ م: عمعق بخارایی (شاعر)
١١٤٩ م: احمد بن نظام‌الملک (پسر نظام‌الملک طوسی و وزیر سلاطین سلجوقی و خلفای عباسی)
١١٥٠ م: نظامی عروضی (شاعر)
١١٥٢ م: مسعود (سلطان سلجوقی)
١١٥٣ م: شهرستانی (تاریخ‌نگار ادیان) / علامه طبرسی (امین‌الاسلام ابوعلی فضل بن حسن بن فضل طبرسی) (عالم شیعی) / ملکشاه سوم (سلطان سلجوقی)
١١٥٦ م: اتسز (سلطان خوارزمشاهی)
١١٥٧ م: سنجر (سلطان سلجوقی)
١١٥٩ م: محمد دوم (سلطان سلجوقی) / مهستی گنجوی (شاعر)
١١٦٠ م: عبدالواسع جبلی (شاعر)
١١٦١ م: سلیمان (سلطان سلجوقی) / سنقر بن مودود (بنیان‌گذار دولت سلغری در فارس)
١١٦٦ م: عبدالقادر گیلانی (عارف و بنیان‌گذار طریقت قادری در تصوف)
١١٦٩ م: ابوالحسن بیهقی (تاریخ‌نگار)
١١٧١ م: ابوالفتح ایل‌ارسلان (سلطان خوارزمشاهی)
١١٧٣ م: سوزنی سمرقندی (شاعر)
١١٧٦ م: ارسلان‌شاه (سلطان سلجوقی)
١١٧٧ م: ابن شهرآشوب (عالم شیعی) / رشیدالدین وطواط (شاعر طنزپرداز) / قطب‌الدین راوندی (عالم شیعی)
١١٧٨ م: زنگی بن مودود (٢مین امیر اتابک سلغری فارس)
١١٨٩ م: انوری ابیوردی (اوحدالدین علی بن محمد خاورانی) (شاعر)
١١٩٠ م: افضل‌‌الدین خاقانی شروانی (شاعر) / مجیرالدین بیلقانی (شاعر)
١١٩١ م: شهابالدین یحیی بن حبش بن امیرک سهروردی (فیلسوف و بنیان‌گذار مکتب اشراق)
١٢٠٠ م: تکش (سلطان خوارزمشاهی)
١٢٠٢ م: ظهیرالدین فاریابی (شاعر) / غیاث‌الدین غوری (سلطان غوری)
١٢٠٤ م: شاپور نیشابوری (شاعر) / منتجب‌الدین علی بن عبیدالله بن حسن بن بابویه قمی (عالم شیعی)
١٢٠٦ م: شمس‌الدین سجاسی (شاعر) / شهابالدین غوری (سلطان غوری)
١٢٠٩ م: شیخ روزبهان (عارف و شاعر) / فخرالدین رازی (فیلسوف) / حکیم جمال‌‌الدین ابومحمد الیاس بن یوسف بن زکی بن مؤید نظامی گنجوی (شاعر)
١٢١٠ م: محمود (سلطان غوری)
١٢٢٠ م: محمد دوم (علاءالدین محمد بن تکش) (سلطان خوارزمشاهی)
١٢٢١ م: فریدالدین عطار نیشابوری (شاعر و عارف) / قطب‌الدین حیدر (عارف) / نجم‌الدین کبری (بنیان‌گذار طریقت کبرویه در تصوف)
١٢٣٠ م: عوفی (جنگ‌نگار و زندگینامه‌نویس) / معین‌الدین چشتی (عارف و بنیان‌گذار طریقت چشتی در تصوف)
١٢٣١ م: جلال‌الدین منکبرنی (سلطان و سردار خوارزمشاهی)
١٢٣٧ م: کمال‌الدین اسماعیل بن محمد بن عبدالرزاق اصفهانی (خلاق‌المعانی) (شاعر)
١٢٤٢ م: محمد عوفی (دانشمند و تاریخ‌نگار)
١٢٤٥ م: ابن صلاح شهرزوری (ابوعمر عثمان بن عبدالرحمان صلاح‌الدین شهرزوری) (محدث، مفسر و فقیه شافعی) / جلال‌الدین ابوالقاسم تبریزی (صوفی)
١٢٤٨ م: شمس تبریزی (عارف)
١٢٥٥ م: محمد سوم (علاءالدین محمد بن حسن) (فرمانروای اسماعیلی)
١٢٥٦ م: رکن‌الدین خورشاه (آخرین فرمانروای اسماعیلی ایران)
١٢٦٠ م: ابوبکر بن سعد بن زنگی بن مودود (مظفرالدین قتلغ‌خان) (امیر اتابک سلغری فارس)
١٢٦٥ م: هولاکوخان (ایلخان مغول ایران)
١٢٦٦ م: اثیر اومانی (شاعر)
١٢٧٣ م: مولوی (مولانا جلال‌الدین محمد بلخی رومی) (شاعر و عارف)
١٢٧٤ م: خواجه نصیرالدین طوسی (معمار، فیلسوف، پزشک، ریاضی‌دان، اخترشناس و عالم شیعی)
١٢٨٢ م: اباقا (ایلخان مغول ایران)
١٢٨٣ م: عطاملک جوینی (تاریخ‌نگار) / زکریا قزوینی (پزشک)
١٢٨٤ م: پوربهای جامی (شاعر) / احمد تکودار (ایلخان مغول ایران)
١٢٨٦ م: آبش‌خاتون (آخرین فرمانروای اتابکان سلغری فارس)
١٢٨٧ م: امامی هروی (رضی‌الدین ابوعبدالله محمد بن ابی‌بکر بن عثمان) (شاعر) / مجد همگر (مجدالدین بن احمد همگر) (شاعر)
١٢٨٩ م: فخرالدین ابراهیم عراقی (شاعر و فیلسوف)
١٢٩٠ م: ذوالفقار شروانی (ملک‌الشعراء قوام‌الدین بن حسین بن صدرالدین علی) (شاعر)
١٢٩١ م: ارغون (ایلخان مغول ایران) / سعدی شیرازی (شاعر و نثرنویس)
١٢٩٤ م: صفی‌الدین ارموی (موسیقی‌دان)
١٢٩٥ م: بایدو (ایلخان مغول ایران) / گیخاتو (ایلخان مغول ایران)
١٢٩٩ م: شیخ عبدالصمد اصفهانی (صوفی)
١٣٠٠ م: سعیدالدین محمد بن احمد فرغانی (نویسنده صوفی)
١٣٠١ م: شیخ زاهد گیلانی (عارف و مرشد صفی‌الدین اردبیلی)
١٣٠٣ م: شیخ محمد بکران (عارف)
١٣٠٤ م: محمود غازان (٧مین ایلخان مغول ایران)
١٣١١ م: قطب‌الدین شیرازی (اخترشناس، همه‌چیزدان، صوفی و شاعر)
١٣١٢ م: سلطان‌ولد (عارف و شاعر)
١٣١٤ م: همام تبریزی (شاعر)
١٣١٦ م: الجایتو (محمد خدابنده) (ایلخان مغول ایران) / عمو عبدالله (عارف)
١٣١٨ م: خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی (تاریخ‌نگار و وزیر ایلخانان مغول ایران)
١٣١٩ م: کمال‌الدین فارسی (ریاضی‌دان و فیزیک‌دان)
١٣٢١ م: نزاری قهستانی (شاعر)
١٣٢٣ م: ابن الفوطی (کمال‌الدین عبدالرزاق بن احمد) (کتاب‌شناس و تاریخ‌نگار) / وصاف‌‌‌الحضره (تاریخ‌نگار)
١٣٣٠ م: نجم‌الدین محمود بن الیاس شیرازی (پزشک)
١٣٣٥ م: ابوسعید بهادرخان (ایلخان مغول ایران) / شیخ خلیفه (درویش شیعه و ایدئولوگ جنبش سربداران)
١٣٣٦ م: آرپاگون (ایلخان مغول ایران)
١٣٣٨ م: اوحدی مراغه‌ای (شاعر) / عبدالرزاق بن فضل‌الله باشتینی (امیر سربداری)
١٣٣٩ م: نصرالله طبیب (خوشنویس)
١٣٤٢ م: جلدکی (پزشک)
١٣٤٤ م: وجیه‌الدین مسعود بن فضل‌الله (امیر سربداری)
١٣٤٦ م: محمد آی‌تیمور (امیر سربداری)
١٣٤٩ م: حمدالله مستوفی قزوینی (جغرافی‌دان و تاریخ‌نگار)
١٣٥٢ م: محمد بن محمود آملی (پزشک) / خواجوی کرمانی (کمال‌الدین ابوالعطاء محمود بن علی بن محمود مرشدی) (شاعر)
١٣٥٣ م: طغاتیمورخان (آخرین ایلخان مغول ایران)
١٣٥٦ م: حیدر قصاب (امیر سربداری)
١٣٦٨ م: ابن یمین فریومدی (شاعر) / مبارزالدین محمد بن مظفر (امیر مظفری)
١٣٧٠ م: خواجه زین‌الدین شیرازی (عارف)
١٣٧١ م: نظام‌الدین عبید زاکانی (شاعر و نثرنویس طنزپرداز) / عمادالدین فقیه (شاعر)
١٣٧٦ م: سلمان ساوجی (شاعر)
١٣٨٢ م: جهان‌ملک‌خاتون (شاه‌دخت اینجویی و شاعر)
١٣٨٤ م: شاه‌شجاع (امیر مظفری) / میرسیدعلی همدانی (شاعر و فیلسوف)
١٣٨٥ م: سید حیدر آملی (فیلسوف و عارف شیعی)
١٣٨٧ م: زین‌العابدین (امیر مظفری)
١٣٨٩ م: بهاءالدین نقشبند بخاری (فیلسوف، عارف و بنیان‌گذار طریقت نقشبندی در تصوف)
١٣٩٠ م: تفتازانی (زبان‌شناس و الهی‌دان) / خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی (شاعر غزلسرا) / عصار تبریزی (شاعر)
١٣٩١ م: شاه‌یحیی (امیر مظفری)
١٣٩٣ م: شاه‌منصور (امیر مظفری)
١٣٩٤ م: فضل‌الله استرآبادی (بنیان‌گذار جنبش حروفیه)
١٤٠٠ م: کمال خجندی (شاعر)
١٤٠٥ م: تیمور لنگ گورکان (فرمانروای ایران و ماوراءالنهر) / عبدالحی (نقاش و تصویرگر)
١٤٠٦ م: شمس‌الدین محمد بن عزالدین مغربی تبریزی (صوفی و شاعر فارسی عربی‌سرا)
١٤٠٧ م: پیرمحمد (فرمانروای تیموری)
١٤١١ م: خلیل‌سلطان (فرمانروای تیموری)
١٤٢٦ م: سلطان میرقطب‌الدین حیدر تونی تبریزی (صوفی و رهبر حیدری‌ها)
١٤٢٩ م: خواجه علی (پسر صدرالدین موسی و رهبر صفویان) / غیاث‌الدین جمشید بن مسعود کاشانی (اخترشناس و ریاضی‌دان)
١٤٣٠ م: حافظ ابرو (تاریخ‌نگار)
١٤٣١ م: شاه‌نعمت‌الله ولی (عارف و شاعر؛ بنیان‌گذار طریقت نعمت‌اللهی در تصوف)
١٤٣٣ م: قاسم انوار (شاعر و صوفی)
١٤٣٥ م: قره‌عثمان قره‌یولوک (فرمانروای آق‌قویونلو)
١٤٣٦ م: عصمت بخارایی (خواجه عصمت‌الله بن مسعود بخاری) (شاعر)
١٤٤٧ م: شاهرخ‌میرزا تیموری (فرمانروای تیموری ایران و ماوراءالنهر)
١٤٤٩ م: الغ‌بیگ (فرمانروای ریاضی‌دان تیموری)
١٤٥٤ م: شرف‌الدین علی یزدی (تاریخ‌نگار)
١٤٥٥ م: سید برهان‌الدین خلیل‌الله‌شاه (پسر شاه‌نعمت‌الله ولی)
١٤٥٦ م: سعدالدین کاشغری (مبلغ فرقه نقشبندی)
١٤٥٧ م: گوهرشاد (همسر شاهرخ تیموری و بانی مسجد گوهرشاد مشهد)
١٤٦٠ م: شیخ جنید (رهبر صفویان)
١٤٦١ م: محمد بن فلاح (الهی‌دان و بنیان‌گذار جنبش شیعی مشعشعیه)
١٤٦٢ م: آذری طوسی (نورالدین (فخرالدین) حمزة بن علی ملک اسفراینی بیهقی) (شاعر صوفی شیعی)
١٤٦٥ م: داعی شیرازی (شاعر، خطیب و رهبر فرقه نعمت‌اللهی در فارس)
١٤٨٨ م: شیخ حیدر (رهبر صفویان)
١٤٩٠ م: خواجه عبیدالله احرار (صوفی نقشبندی ماوراءالنهر)
١٤٩٢ م: نورالدین عبدالرحمان جامی (شاعر و عارف)
١٤٩٨ م: صدرالدین دشتکی (فیلسوف و الهی‌دان شیعی) / میرخواند (تاریخ‌نگار)